Potwory w kulturze japońskiej: Kappas, Tengu i Yokai
W kulturze japońskiej obecność potworów i tajemniczych stworzeń jest głęboko zakorzeniona, a ich historie sięgają setek lat wstecz. Potwory te, znane jako yokai, są nie tylko elementem mitologii, ale również częścią codziennego życia i wierzeń Japończyków. W tej sekcji przyjrzymy się trzem najbardziej znanym japońskim potworom: kappom, tengu i yokai, które od wieków budzą strach, fascynację i respekt. Każde z tych stworzeń ma swoje unikalne cechy, a ich opowieści odzwierciedlają wartości i wierzenia japońskiej kultury.
Kappa – Strach z wody
Kappa to jedno z najbardziej rozpoznawalnych stworzeń w japońskim folklorze. Przedstawiane jako małe, wodne potwory przypominające nieco żabę lub krokodyla, kappa są znane z tego, że żyją w rzekach, jeziorach i stawach. Mają charakterystyczne czerepki (talerze na głowie), które są ich źródłem mocy. W zależności od wersji opowieści, kappa są albo niebezpieczne, zabijające dzieci i zwierzęta, albo bardziej figlarne, złośliwe stwory, które uwielbiają płatać figle ludziom. W jednym z najpopularniejszych mitów, kappa jest zachęcane do odwiedzania wsi, gdzie może podstępnie wykonać swój niebezpieczny ruch, np. przyciągnąć ofiarę do wody. Jednym z najciekawszych aspektów tej legendy jest fakt, że kappa uwielbiają wyzwalać wodę z miski, a jeżeli zostaną wciągnięte w pułapkę ich własnej wodnej energii, zostaną na zawsze bezsilne.
Tengu – Wojownicy nieba
Tengu to kolejne potwory, które od wieków żyją w wyobraźni Japończyków. Zwykle opisywane jako pół-ludzkie istoty z ptasimi cechami, tengu posiadają skrzydła, dzioby i zdolność latania. Stworzenia te zamieszkują górskie lasy i są często postrzegane jako strażnicy przyrody. Jednak tengu nie są tylko istotami natury, ale także potężnymi wojownikami, którzy mogą być niebezpieczni dla ludzi, szczególnie tych, którzy nie szanują natury lub wędrują po ich terytorium. Tengu w wielu opowieściach walczą z ludźmi, wykorzystując swoje nadprzyrodzone umiejętności. Są też symbolem rozwoju duchowego, ponieważ niektóre wersje legendy mówią, że praktyki wojskowe związane z ninja mają swoje korzenie w rytuałach dotyczących tengu.
Yokai – Mroczne istoty w japońskich legendach
Termin yokai odnosi się do szerokiej grupy nadprzyrodzonych istot w japońskim folklorze. Yokai to nie tylko potwory, ale również duchy, demony i inne tajemnicze stworzenia, które mogą mieć różne formy i moce. Yokai mogą być zarówno niebezpieczne, jak i neutralne, zależnie od historii, w jakiej występują. W niektórych mitach mogą one przyjmować postać zwierząt, ludzi, a nawet przedmiotów codziennego użytku, jak np. umbrella yokai (potwór w kształcie parasola). Z kolei w innych opowieściach yokai przedstawiane są jako niewidzialne istoty, które po cichu zakradają się do ludzi, przyczyniając się do ich pecha lub nieszczęść. Mimo swojej groźnej natury, yokai są również wykorzystywane w sztuce i popkulturze, gdzie przedstawiane są jako postacie bardziej złożone, o różnych motywacjach i celach.
kluczowych cech japońskich potworów
- Kappa: Potwór wodny, który może być niebezpieczny dla ludzi, szczególnie dzieci. Kappa są także symbolem wody i czystości.
- Tengu: Wojownicy i strażnicy górskich lasów, często ukazani jako poszukiwacze duchowej doskonałości. Mają formę pół-ludzką i ptasią.
- Yokai: Ogólny termin odnoszący się do szerokiej gamy nadprzyrodzonych stworzeń, od demonów po duchy, często reprezentujących różne emocje i moce.
Potwory w kulturze japońskiej to nie tylko elementy przerażających opowieści, ale także symbole kulturowe, które wyrażają szereg wartości i przekonań Japończyków, takich jak szacunek do natury, duchowość i równowaga między światem materialnym a nadprzyrodzonym. Kappa, Tengu i Yokai są tylko częścią bogatej mozaiki, która wciąż fascynuje i inspiruje do dziś.
Jak nauka demaskuje potwory: Smoki, wampiry i inne nieznane stworzenia
Opowieści o potworach towarzyszą ludzkości od zarania dziejów. Od smoków w chińskich mitach po wampiry w średniowiecznej Europie – te fantastyczne stworzenia miały na celu nie tylko straszenie, ale również przekazywanie ważnych lekcji moralnych. Jednak z biegiem lat nauka zaczęła demaskować te legendy, pokazując, że wiele z tych stworzeń mogło mieć swoje źródło w naturalnych zjawiskach. W tej sekcji przyjrzymy się, jak nauka stara się wyjaśnić, czym mogły być potwory, które przez wieki przerażały ludzi.
Smoki – Dzieci wyobraźni czy prehistoryczne gady?
Smoki, jako jedne z najbardziej rozpoznawalnych mitycznych stworzeń, są obecne w mitologiach niemal każdej kultury. W Azji, zwłaszcza w Chinach, smoki symbolizują moc, mądrość i szczęście, podczas gdy w Europie często występują jako symbole chaosu i zniszczenia. Istnieje wiele teorii próbujących wyjaśnić, skąd wzięły się te opowieści o ogromnych, latających stworzeniach ziejących ogniem. Współczesna nauka wskazuje, że wiele legend o smokach mogło być inspirowanych rzeczywistymi prehistorycznymi zwierzętami, takimi jak dinozaury, lub też dużymi gadami, które żyły w czasach przed pojawieniem się człowieka. Jedną z najczęstszych teorii jest to, że opowieści o smokach mogły pochodzić od odkryć skamielin dinozaurów, które były interpretowane przez ludzi jako szczątki wielkich, mitycznych bestii. W szczególności, ogromne kości prehistorycznych gadów mogły zostać uznane za pozostałości smoków. Przykładem może być drakon – grecki termin oznaczający smoka, który często bywał używany w odniesieniu do skamielin wielkich gadów. Dziś, dzięki badaniom paleontologicznym, wiemy, że smoki nie istniały, ale ich obraz wciąż żyje w naszej kulturze i wyobraźni.
Wampiry – Zjawisko, które wyjaśnia medycyna
Wampiry, jako nieumarłe istoty, które żywią się ludzką krwią, to kolejny przykład potworów, które zostały w dużej mierze zdemaskowane przez naukę. Legenda o wampirach jest obecna w wielu kulturach, a najbardziej znane wizerunki tych istot pochodzą z Europy Wschodniej, zwłaszcza z terenów Słowian. Wampiry były często postrzegane jako zło, które nie tylko zabijało, ale również zarażało innych. Współczesne badania nad wampiryzmem wskazują, że wiele z tych opowieści mogło mieć swoje źródło w rzeczywistych zjawiskach medycznych. Na przykład, w XVII wieku, kiedy często dochodziło do wybuchów epidemii cholery czy gruźlicy, ludzie, którzy umierali w wyniku tych chorób, byli czasami grzebani w sposób, który mogł ich sprawić, że wyglądali na „żywych nieumarłych”. Zmiany w wyglądzie ciała, takie jak zasinienie skóry, mogły wywoływać strach i prowadzić do mitów o wampirach. Również choroby takie jak porfiria, która powoduje wrażliwość na światło słoneczne, oraz zespół Renfielda (zaburzenie psychiczne powodujące obsesję na punkcie picia krwi), mogły być przyczyną wielu historycznych przypadków rzekomych spotkań z wampirami. Zatem, choć wampiry nie istnieją, ich historia jest związana z rzeczywistymi zjawiskami medycznymi i kulturowymi, które były błędnie interpretowane przez ludzi w przeszłości.
Inne potwory – Wyjaśnienia z zakresu zoologii i folkloru
Legendy o innych potworach, takich jak Yeti, Wielka Stopa czy Mothman, również mają swoje źródło w nauce. Mimo że niektóre z tych istot są traktowane jako mity, inne mogą mieć podstawy w rzeczywistych stworzeniach lub zjawiskach przyrodniczych. W przypadku Yeti, wiele osób twierdziło, że spotkało tajemnicze, humanoidalne stworzenie w Himalajach. Naukowcy sugerują, że te obserwacje mogą mieć swoje źródło w nieznanych lub jeszcze nie odkrytych gatunkach zwierząt, takich jak niedźwiedzie himalajskie czy duże ssaki, które są rzadko widywane przez ludzi. Podobnie, tajemnicze stworzenia z amerykańskiego folkloru, takie jak Wielka Stopa, mogą być wyjaśnione przez błędną identyfikację dużych zwierząt, takich jak niedźwiedzie czy puma, których ślady zostały niewłaściwie zinterpretowane jako dowody na istnienie nieznanych potworów. Nauka, poprzez badania genetyczne i technologiczne, stara się rozwiać wątpliwości dotyczące tych enigmatycznych stworzeń, choć wciąż pozostają one w strefie niepewności.
– Potwory wciąż żyją w naszej wyobraźni
Choć nauka w dużej mierze demaskuje wiele potworów, które przez wieki fascynowały ludzi, potwory te nadal mają swoje miejsce w naszej kulturze i wyobraźni. Zrozumienie ich pochodzenia oraz fakt, że wiele z tych opowieści miało swoje korzenie w rzeczywistych zjawiskach, nie umniejsza ich magicznego i edukacyjnego charakteru. Potwory, czy to smoki, wampiry, czy Yeti, pozostaną częścią ludzkiej tradycji, przypominając o tym, jak potężna jest ludzka wyobraźnia w tworzeniu nieznanych i tajemniczych istot, które fascynują nas do dziś.
Potwory z japońskiego folkloru: Kultura, wierzenia i tajemnice
Japonia, z jej bogatym folklorem, jest domem dla niezliczonych tajemniczych i przerażających istot, które od wieków fascynują zarówno rodzimych mieszkańców, jak i obcokrajowców. Potwory, demony i duchy stanowią nieodłączną część japońskiej tradycji, będąc obecnymi nie tylko w mitologiach, ale również w codziennym życiu i współczesnych opowieściach. Wierzono, że te nadprzyrodzone istoty miały wpływ na ludzi, często niosąc ze sobą grozę, ale także nauki moralne. W tej sekcji przyjrzymy się najbardziej znanym potworom japońskiego folkloru oraz ich znaczeniu w kulturze i wierzeniach.
1. Yōkai – Japońskie potwory i demony
W centrum japońskiego folkloru znajduje się kategoria istot znanych jako yōkai, które obejmują szeroki wachlarz nadprzyrodzonych stworzeń. W zależności od regionu i opowieści, yōkai mogą mieć różne formy i moce. Niektóre z nich to duchy, inne to potwory, które mogą przybrać kształt zwierząt lub ludzi. Często wykorzystywane są jako metafory ludzkich lęków, grzechów lub moralnych nauk. Przykładem jest tengu – potwór przypominający ptaka, który często był symbolem nieuczciwych kapłanów lub osób zbyt pewnych siebie.
2. Kuchisake-onna – Duch z rozciętymi ustami
Jednym z najbardziej przerażających stworzeń w japońskim folklorze jest Kuchisake-onna, znana jako „kobieta z rozciętymi ustami”. Jest to duch kobiety, która miała zostać okaleczona przez swojego męża, a następnie zginęła z rąk oprawcy. Jej duch wędruje po ulicach, szukając zemsty na przypadkowych przechodniach. Współczesne wersje tej legendy mówią, że nosi ona maskę, aby ukryć swój potworny wygląd. Opowieść o Kuchisake-onna stała się jednym z najważniejszych elementów japońskiego kina grozy, a także miejską legendą, która jest przekazywana z pokolenia na pokolenie.
3. Tengu – Górskie potwory
Tengu, czyli górskie potwory, to kolejne ważne postacie w japońskim folklorze. W pierwotnych wierzeniach były to istoty z ptasim wyglądem, które mieszkały w górach i miały moc zakłócania ludzkich działań, zwłaszcza w kontekście religijnym. Legenda mówi, że tengu miały związek z bóstwami, ale były również obwiniane za złośliwość wobec ludzi, złośliwe psoty i niebezpieczne wybryki. Dziś tengu są symbolem złośliwych sił natury, które mogą wytrącić człowieka z równowagi, stając się ostrzeżeniem przed nadmierną pychą.
4. Oni – Potwory demoniczne
W japońskiej mitologii nie sposób pominąć postaci oni, potworów przypominających demony, które często przedstawiane są w formie wielkich, przerażających istot z rogami i pomarańczową skórą. Oni są zazwyczaj antagonistami w opowieściach o bohaterach, którzy muszą stawić czoła tym niebezpiecznym stworzeniom, aby uratować swoje społeczności. Oni są również symbolem sił zła, które nie zawsze są całkowicie pokonane, co nadaje im charakterystyczną ambiwalencję moralną. Często w legendach, oni nie tylko terroryzują ludzi, ale również biorą udział w rytuałach, które mają na celu oczyszczenie i przywrócenie równowagi.
5. Bakeneko – Zmiennokształtny kot
Bakeneko to japoński potwór w postaci kota, który posiada zdolność zmiany kształtu i manipulowania ludźmi. Koty były od zawsze ważnym elementem w japońskim społeczeństwie, a ich tajemnicza natura stała się inspiracją do powstania wielu legend. Bakeneko nie tylko zmienia kształt, ale także potrafi wywołać choroby, zniszczyć domy, a nawet zabić. Według niektórych podań, bakeneko może także mówić ludzkim głosem, co czyni go jeszcze bardziej przerażającym. W literaturze japońskiej często pojawiają się historie o ludziach, którzy nieświadomie zostali uwiedzeni przez bakeneko, a później musieli walczyć o swoje życie.
6. Japońskie potwory a współczesna popkultura
Potwory z japońskiego folkloru nie tylko żyją w dawnych legendach, ale także znajdują swoje miejsce we współczesnej popkulturze. Anime, manga i filmy oparte na tych legendach są niezwykle popularne na całym świecie. Postacie takie jak Godzilla, który inspirowany był japońskimi opowieściami o potworach, stały się globalnymi ikonami. Współczesna kultura japońska nie tylko pielęgnuje te tradycje, ale także tworzy nowe interpretacje dawnych historii, łącząc je z nowoczesnymi technologiami i estetyką.
Yeti i Wielka Stopa: Poszukiwania prawdy za legendą
Yeti i Wielka Stopa to jedne z najbardziej tajemniczych i fascynujących postaci w świecie legend i mitów. Od wieków te mityczne istoty przyciągają uwagę ludzi na całym świecie, od Himalajów po Amerykę Północną, stając się symbolem nieodkrytych tajemnic natury. Czym są te legendarne potwory? Czy istnieją naprawdę, czy to tylko figury wymyślone przez ludzką wyobraźnię? Badania naukowe, niezliczone relacje świadków oraz nowoczesna technologia pozwalają dziś przyjrzeć się tym pytaniom z zupełnie nowej perspektywy.
1. Yeti – Potwór z Himalajów
Historia Yeti, znanego także jako „Człowiek Śniegu”, sięga pradawnych czasów. Mówi się, że jest to gigantyczne stworzenie zamieszkujące najwyższe partie Himalajów. Relacje o spotkaniach z tym tajemniczym stworzeniem pojawiają się w literaturze buddyjskiej, gdzie opisuje się go jako dzikiego i niezwykle silnego osobnika, który strzeże wysokogórskich rejonów. Pierwsze doniesienia o Yeti pochodzą z 1951 roku, kiedy to brytyjski alpinista Eric Shipton wykonał zdjęcia gigantycznych śladów na śniegu podczas ekspedycji na Mount Everest. Fotografie te wywołały ogromne zainteresowanie i wywołały lawinę spekulacji na temat istnienia tej tajemniczej postaci. Wielu badaczy sugeruje, że Yeti może być zwierzęciem przystosowanym do ekstremalnych warunków górskich. Niektórzy twierdzą, że to pozostałości po wymarłym gatunku Gigantopitek, dużego, prymitywnego człekokształtnego, który żył w Azji około 100 tysięcy lat temu. Hipotezy te, choć kontrowersyjne, nie wykluczają możliwości, że Yeti jest jednym z wielu nieznanych jeszcze gatunków hominidów, które mogły przetrwać w odosobnieniu w najwyższych rejonach Himalajów.
2. Wielka Stopa – Tajemnicza Istota Północnoamerykańska
Historia Wielkiej Stopy jest równie fascynująca, co jej himalajski odpowiednik. Legenda o tej istocie rozwinęła się głównie na terenie Ameryki Północnej, gdzie liczne doniesienia o widzianiu gigantycznego, humanoidalnego stwora z gigantycznymi stopami, zaczęły napływać pod koniec XIX wieku. Pierwsze ślady, które miały należeć do Wielkiej Stopy, zostały odkryte przez badacza Raymonda Wallece’a w Kalifornii w 1958 roku. Choć początkowo wydawało się, że ślady zostały celowo odciśnięte w celu wywołania sensacji, zainteresowanie tematem rosło, a kolejne podobne relacje napływały z różnych części świata. Wielka Stopa stała się bohaterką licznych dokumentów, filmów i książek. Jednym z najgłośniejszych dowodów na jej istnienie jest film nagrany przez Roger Patterson i Robert Gimlin w 1967 roku w Kalifornii, który rzekomo przedstawia Wielką Stopę w jej naturalnym środowisku. Chociaż film ten wzbudza kontrowersje, a sceptycy sugerują, że może to być mistyfikacja, niektórzy naukowcy nadal uważają, że może on zawierać prawdziwy materiał filmowy przedstawiający nieznane stworzenie.
3. Badania Genetyczne i Nowoczesna Technologia
Nowoczesne badania genetyczne stanowią kluczowy element w rozwiązywaniu zagadki Yeti i Wielkiej Stopy. Dzięki zaawansowanej technologii DNA możliwe stało się zbadanie prób, które wcześniej były poza zasięgiem nauki. Analiza próbki włosów z Himalajów, które rzekomo należały do Yeti, ujawnili, że DNA nie pochodziło od żadnego nieznanego hominida, ale od zwykłego niedźwiedzia brunatnego. To odkrycie nie zamknęło jednak tematu, ponieważ badacze nadal uważają, że nie wszystkie próbki zostały odpowiednio zbadane, a niektóre mogą pochodzić od jeszcze nieodkrytych gatunków zwierząt. W przypadku Wielkiej Stopy badania nad próbkami DNA również dostarczają mieszanych wyników. Niektóre próbki, które miały należeć do tej legendarnej istoty, okazały się być jedynie pozostałościami po zwierzętach, takich jak niedźwiedzie czarne czy konie. Jednak wciąż pojawiają się niejednoznaczne wyniki, które skłaniają badaczy do dalszych poszukiwań. Część teorii zakłada, że zarówno Yeti, jak i Wielka Stopa mogą być potomkami wymarłych gatunków hominidów, które przetrwały w trudno dostępnych rejonach świata.
4. Poszukiwania i Teorie – Fakty czy Mity?
- Hipoteza o hybrydyzacji: Niektórzy naukowcy sugerują, że Yeti i Wielka Stopa mogą być wynikiem skrzyżowania różnych gatunków, takich jak niedźwiedzie i hominidy, co może tłumaczyć ich unikalne cechy fizyczne.
- Izolacja w trudno dostępnych rejonach: Inni badacze twierdzą, że obie istoty mogą być po prostu przedstawicielami starożytnych, izolowanych gałęzi ludzkich, które przetrwały w górach i lasach przez tysiące lat.
- Ślady w różnych częściach świata: Liczne relacje z różnych miejsc na świecie sugerują, że obie legendy mają swoje korzenie w rzeczywistych zjawiskach, które nadal wymykają się wyjaśnieniu.
Pomimo braku jednoznacznych dowodów na istnienie Yeti i Wielkiej Stopy, ich historia wciąż fascynuje i inspirowała niezliczone badania, dokumenty i książki. Tajemnice te pozostają jednym z najbardziej intrygujących rozdziałów w poszukiwaniach nieodkrytych gatunków i nieznanych tajemnic natury.
Opowieści o potworach od legend do rzeczywistości
Opowieści o potworach towarzyszą ludzkości od tysięcy lat. W różnych kulturach na całym świecie potwory pojawiają się w mitach, legendach, baśniach i wierzeniach. Z czasem te mityczne stworzenia zyskały nowe formy w popkulturze i stały się elementem współczesnych narracji, filmów i książek. Ale jakie są korzenie tych opowieści? Czy potwory, które znamy z legend, mają swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości? W artykule tym przyjrzymy się ewolucji opowieści o potworach – od dawnych mitów po współczesne interpretacje.
Potwory w legendach: Od pradawnych czasów
Opowieści o potworach są obecne w kulturach na całym świecie, w tym w mitologii greckiej, nordyckiej, czy słowiańskiej. Często pełnią rolę symboli, które reprezentują zło, chaos lub nieznane siły. W mitologii greckiej mamy potwory takie jak Meduza – kobieta z wężami zamiast włosów, której spojrzenie zamieniało ludzi w kamień, czy Hydra – wielogłowego węża, którego głowy odrastały po odcięciu. Z kolei w mitologii nordyckiej wizerunek olbrzymów, smoków czy Jörmungandra, wielkiego węża, który otaczał świat, pełnił funkcję strażników porządku. W kulturze słowiańskiej potwory jak Baba Jaga, złośliwa czarownica, symbolizowały zagrożenie, ale i przestrzegały przed nieposłuszeństwem wobec starszych. Potwory były więc często postaciami z moralitetami, które miały edukować ludzi, ostrzegając przed nieodpowiedzialnymi zachowaniami.
Potwory w rzeczywistości: Poszukiwanie dowodów
Choć nie ma jednoznacznych dowodów na istnienie wielu legendarnych potworów, niektóre z nich wciąż fascynują badaczy. Jednym z przykładów jest Yeti, znany jako „Abominable Snowman”, który rzekomo zamieszkuje Himalaje. Mimo licznych relacji o obserwacjach tego stworzenia, brak jest naukowych dowodów na jego istnienie. Z kolei historie o Wielkiej Stopie w Ameryce Północnej oraz Yeti mogą mieć swoje źródło w niezidentyfikowanych zwierzętach, które przez wieki były mylnie interpretowane jako potwory. Wiele z tych potworów może być wynikiem mitów i legend przekazywanych przez pokolenia, które w czasach prehistorycznych próbowały wyjaśniać nieznane zjawiska. Współczesna nauka, zwłaszcza w dziedzinie paleontologii i biologii, stara się znaleźć odpowiedzi na pytanie, skąd wzięły się takie opowieści i czy istnieją jakiekolwiek podstawy, by traktować je jako realne.
Potwory w popkulturze: Od strachu do fascynacji
Wraz z rozwojem popkultury, wiele legendarnych potworów zyskało nowe życie w filmach, książkach i grach komputerowych. Takie postacie jak Godzilla czy King Kong stały się ikonami, które łączą elementy strachu i ekscytacji. Potwory przeszły transformację z niebezpiecznych bestii do bardziej złożonych postaci, często łączących cechy negatywne z tragicznymi. Dziś potwory takie jak wampiry, wilkołaki czy zmutowane bestie często budzą sympatię, a nie tylko strach. Filmy i literatura, w których potwory pełnią rolę bohaterów, jak w przypadku popularnych postaci wampirów, takich jak Dracula, a później Edward Cullen z serii „Zmierzch”, wskazują na przemiany w postrzeganiu tych stworzeń. Z przerażających bestii zamieniają się w postaci, które poruszają serca widzów, wzbudzając współczucie. To zmiana w sposobie myślenia o potworach – z tych, które mają nas przerażać, na te, które mogą być zrozumiane, a nawet pokochane.
Najbardziej znane potwory z całego świata
- Chupacabra – straszny potwór z Meksyku, który wysysa krew zwierząt hodowlanych.
- Wendigo – kanibalistyczny duch z Ameryki Północnej, który przestrzega przed głodem i dehumanizacją.
- Mothman – skrzydlaty potwór z Wirginii Zachodniej, który zwiastował nadchodzące katastrofy.
- Noppera-bo – japoński duch, który paraliżuje swoją bezlitosną, pozbawioną twarzy postać.
FAQ
Co to jest Yeti?
Yeti, znany również jako „Abominable Snowman”, to tajemniczy potwór z Himalajów, opisywany jako małpopodobne stworzenie pokryte futrem. Jakie potwory występują w mitologii greckiej?
W mitologii greckiej pojawiają się potwory takie jak Meduza, Hydra, czy Minotaur, które symbolizują chaos i niebezpieczeństwo. Co to jest Wendigo?
Wendigo to kanibalistyczny duch z legend rdzennych plemion Ameryki Północnej, który był wynikiem popełnienia aktu kanibalizmu. Jakie potwory występują w kulturze japońskiej?
W japońskiej mitologii znajdziemy potwory takie jak Noppera-bo – bezlicowy duch, który budzi przerażenie swoją pozbawioną twarzy postacią.